Wstęp Do Systemów Informacyjnych!
  Analiza i projektowanie systemów informacyjnych stanowią złożony proces organizacyjny, którego celem jest stworzenie systemu informatycznego dla danej dziedziny przedmiotowej działalności przedsiębiorstwa wybranej do informatyzacji. Systemy informatyczne tworzone są z myślą o korzyściach dla firmy dlatego też analiza, jak również projektowanie muszą opierać się na pełnym zrozumieniu celów, struktury i procesów przedsiębiorstwa, dla którego system ma zostać stworzony.
  Faza analizy systemu koncentruje się na problemie biznesowym projektu, podczas gdy projektowanie na technicznych i implementacyjnych aspektach systemu. Celem fazy projektowania jest stworzenie fizycznego modelu systemu, opisującego sposób realizacji przez system postawionych wymagań z uwzględnieniem szczegółów implementacyjnych. Można powiedzieć, że projektowanie SI polega na opracowaniu struktury funkcjonalnej i związanych z nią szczegółowych specyfikacji informatycznych dla tworzonego systemu. Projekt obejmuje takie czynności jak: określenie użytkowników systemu, wejść i wyjść systemu, jego plików i bazy danych, procesów, jak również interfejsu użytkownika.
  Jest wiele różnych strategii i technik projektowania systemów informacyjnych. Do najczęściej spotykanych zaliczyć można: projektowanie strukturalne, inżynieria informacyjna, projektowanie obiektowe, prototypowanie, JAD, RAD. Trzy pierwsze metody to przykłady podejścia zwanego modelowaniem. To podejście do projektowania systemów skupia się na przedstawianiu i dokumentowaniu technicznych oraz implementacyjnych aspektów systemu przy pomocy modeli. Pozostałe techniki to przykłady projektowania przyspieszonego, które często stanowią uzupełnienie metod strukturalnych.
  Projektowanie strukturalne jest techniką skupiającą się na procesach, polegająca na rozbiciu całego programu na hierarchię modułów, które składają się na program komputerowy, przez co jest on łatwiejszy do zaimplementowania oraz ewentualnej modyfikacji. Tą metodę projektowania nazywa się „projektowaniem od ogółu do szczegółu” lub „programowaniem strukturalnym”.
  Inżynieria informacyjna jest techniką skupiającą się na danych, a głównym narzędziem stosowanym w tej metodzie jest fizyczny model związków encji.
  Metody obiektowe dążą do wyeliminowania podziału na modelowanie procesów i danych. Jest to technika integrująca procesy i dane w jedną całość zwaną obiektem. Techniki projektowania obiektowego mają na celu zdefiniowanie obiektów projektowych.

  Prototypowanie, jest przykładem nowoczesnego inżynierskiego podejścia do projektowania systemów. Jest to proces iteracyjny wymagający bliskiej współpracy projektanta i użytkowników. Podejście to ma wiele zalet: powoduje większe zaangażowanie użytkownika w tworzenie systemu, sprzyja ciągłym zmianom, wspomaga użytkowników w określeniu wymagań do systemu, prototypy są dynamicznymi modelami, które sprzyjają kreatywności i zapewniają lepsze rozwiązania i prototypowanie przyspiesza cały cykl życia systemu. Są również niebezpieczeństwa związane z tym podejściem, polegające głównie na pomijaniu niektórych faz cyklu życia projektu. Należy pamiętać, że prototypowanie powinno uzupełniać a nie zastępować inne metody projektowania.
  RAD (Rapid Application Development), czyli Szybkie Wytwarzanie Aplikacji – stanowi połączenie różnych technik strukturalnych (głównie inżynierii informacyjnej) z prototypowaniem oraz technikami JAD, w celu przyspieszenia procesu budowy systemu.



Etapy projektowania systemów informacyjnych

 Projektowanie systemów informacyjnych składa się z następujących etapów:

♦ projektowanie bazy danych systemu
♦ projektowanie interfejsów systemu (wejść i wyjść systemu oraz interfejsu użytkownika)
♦ projektowanie struktury systemu (modułów programowych)
♦ sporządzenie specyfikacji projektowej


Ad. 1
Przy projektowaniu bazy danych trzeba zwrócić szczególną uwagę na to jakie programy i w jaki sposób będą korzystały z jej zasobów, jak również na jej skalowalność i wydajność. Inne istotne kwestie to rozmiar rekordu, wymagania dotyczące pojemności bazy danych, oraz bezpieczeństwa. Wynikiem tego etapu projektowania jest powstanie schematu bazy danych – fizycznego diagramu związków encji.

Ad. 2
Etap ten koncentruje się na stworzeniu specyfikacji wejść, wyjść oraz interfejsów. Współpraca z użytkownikami końcowymi jest tu szczególnie pożądana i w tym celu najczęściej korzysta się z metody prototypowania. Wejścia i wyjścia systemów informatycznych mają postać formatek ekranowych oraz zestawień i raportów. Generalną zasadą projektowania formatek i zestawień jest ich użyteczność mierzona szybkością dostępności danych, ich dokładnością oraz zaakceptowanie przez klienta/użytkownika.

Interfejs użytkownika to techniczny sposób realizacji dialogu człowiek-komputer oraz odpowiadającego mu oprogramowania umożliwiającego sprawną, łatwą i niezawodną interakcję człowieka z komputerem i systemem informatycznym.

W praktyce użytkowane są aktualnie dwa rodzaje interfejsu użytkownika – interfejs znakowy, umożliwiający użytkownikowi kontakt z komputerem w trybie pytanie-odpowiedź lub poprzez język poleceń (systemy operacyjne DOS i Unix) oraz interfejs graficzny, który do wybrania pliku, programu lub polecenia wymaga wskazania odpowiedniej formy graficznej (system operacyjny Windows). W zakresie projektowania i użytkowania systemów dominuje graficzna postać interfejsu.

Ad. 3
W projektowaniu struktury systemu wykorzystuje się diagramy struktury. Definiują one architekturę systemu na poziomie projektu technicznego, odzwierciedlają więc modułową strukturę systemu lub programu, jak i hierarchię wzajemnych zależności modułów. Zawierają dodatkowo przepływy danych i sterowania między modułami.

Ad. 4
Etap ten polega na zebraniu i sprawdzeniu wszystkich elementów składających się na projekt systemu przed przekazaniem ich do fazy konstrukcji (kodowania).