Sprzężenia zwrotne dotyczą nie tylko etapów następujących po sobie (może dotyczyć każdego z etapów).

Poprzez te sprzężenia system ten staje się realistyczny. Jest on jednak kosztowny gdyż większość błędów wykrywa się na etapie implementacji dopiero. A błąd mógł nastąpić np.: w analizie. Zbyt późno można wykryć że system jest błędny.

Metodyka V:

Mamy te same fazy a także każdej fazie towarzyszy etap kontrolny – po stronie użytkownika.

********************

Użytkownik ma stały wgląd na każdym etapie procesu projektowania (przez co unika się większości błędów).

********************

Ta metodyka ma poważną wadę: użytkownikowi często brak wyobraźni w kreowaniu tego procesu (dowiadujemy się dopiero na końcu czy to wszystko działa – a to jest za późno). A zatem metoda ta nie gwarantuje bezpieczeństwa i skuteczności.

Metoda spiralna (wirowa):

Zespół projektowy który dąży jak najszybciej do pokazania użytkownikowi pewnych prototypów (pomagając użytkownikowi w wyobrażaniu sobie tego projektu i dowiadując się przez to czy mu się to podoba czy też nie).

********************

użytkownik może dookreślić swoje potrzeby (widzi jakiś wyciąg projektu i lepiej mu skonkretyzować co on by chciał => może nawet sprawdzić ten system) => pojawiają się nowe pomysły.

Model ten gwarantuje że nie będzie później etapu rozczarowania, że użytkownik nie tego jednak chciał.

Koszt modelu jest wyższy => pośrednie programy. Unikamy jednak kosztów błędów projektowych.
Kolejnym plusem jest systematyczne kształcenie użytkowników i jego oswajanie z systemem już na wcześniejszych etapach.

**********************

Zespoły projektowe mogą pracować równolegle – nie trzeba czekać na zakończenie pierwszego cyklu. Całkowite zaangażowanie całego zespołu projektowego.
Finalny projekt powstaje szybciej na skutek nakładania się w czasie cykli tworzenia systemu.

Bezpieczeństwo: